Ik herinner me een treinrit van Boedapest naar Esztergom, het stadje met zijn imposante kathedraal.
Ook in Hongarije zijn er schippers. Ik zie hun schepen in alle rust aangemeerd liggen in een kleine haven aan de Donau, even buiten Boedapest.
Een vreemd gevoel overvalt met. Alsof je ergens anders bent en tegelijk thuis. Heimwee gaat vaak hand in hand met een gevoel van welbehagen.
In Praag zag ik vanop de burcht Hradcany voor me de oude, donkere en toch glanzende stad en links van me in de verte tientallen uniforme flatgebouwen die leken te behoren tot een andere wereld, die nog in aantocht was. Een abstract communisme. Of een toekomst die alweer voorbij is. Je werd op één ogenblik doordrongen door twee elkaar vreemde, elkaar volstrekt tegensprekende werelden. Een tijdlang verloor ik elk realiteitsbesef en was er een nooit eerder ervaren angst over mij, een filosofische angst, zou ik het willen noemen.
HOOCHIEKOOCHIE 