Dat beeld van boeken als kleine doodskisten heb ik van Sartre gepikt, als ik me niet vergis. Ik geloof dat het in Les mots staat. Kunst is diefstal. Je moet niet altijd alle namen noemen. Mallarmé, Lautréamont, Dylan en zo. Je woorden komen altijd wel ergens vandaan. Het zijn je eigen woorden en het zijn die van anderen. De lagen komen uit je persoonlijkheid tevoorschijn, maar ook uit de geschiedenis, uit de tijd. Echo’s van Indianen, Ieren, Chinezen en Romeinen (om er maar enkele te noemen) zijn je niet vreemd. Cultuur is altijd intercultureel. Dat gezeur over interculturaliteit moet maar eens ophouden. Alsof men altijd maar zou herhalen: cultuur bestaat, cultuur bestaat. Heeft de keizer dan geen kleren aan?
HOOCHIEKOOCHIE 
Woorden, of invloeden?
Zijn invloeden diefstal?
Letterijk misschien, ja, bij sommigen misschien, ja, als zij niet echt invloeden ondergaan hebben, maar gebruiken, omdat hun geest geen eigen vorm kan aannemen, en ze slechts een afgietsel zijn van hier en daar een stukje iemand anders?
Hoeft het negatief te zijn?
Wat kunnen wij nog denken dat nog nooit door iemand anders gedacht is? Maakt ons dat tot dieven?
Waar is de grens?
Oeioei, pagina’s… dus ik schrijf ‘etc etc’, want ik ben een werkende mens (hoera) (weer bladzijden en bladzijden, dus wéér etc etc…)
Enz… het houdt nooit op.
LikeLike