De orkanen blijven komen. Westerse excellentie. Wij vernietigen onszelf bijzonder graag met precisie. Hoe meer we ons met techniek omringen hoe ongelukkiger en hulpelozer we worden. We vernietigen niet alleen onszelf maar ook de aarde die ons heeft voortgebracht, en de dieren die ons vooraf gingen en waaruit we ontstaan zijn. Had Gauguin dan toch gelijk: best van al de ‘wildernis’ en zo ver mogelijk van de beschaving weg leven en sterven? Of zoals Neil Young nu zingt: bury me on the prairie. Neil Young zingt dat lied op een cd en een dvd, technische hulpmiddelen die ons de das omdoen, de nek omwringen, de adem benemen. Neen, ik ben in geen goede stemming. De goede vibraties vullen niet langer de ether. Welke remedies voor deze weltschmerz? Opium, morfine, ether, spinazie? Of toch nog een keer het utopische ‘After The Goldrush’ beluisteren?
HOOCHIEKOOCHIE 