Ik weet niet wat me bezielt om zo laat nog hier tegen onbekenden te komen spreken. Ik ben zelf een onbekende. Spreek ik tegen mezelf? Misschien? Maar ook tegen jullie, in de eerste plaats tegen jullie, die mijn eenzaamheid delen maar niet mijn momenten van geluk en vreugde. Ik verheug mij over jullie aanwezigheid, jullie korte of langere bezoeken aan mijn sober salon, jullie nieuwsgierigheid, jullie herkenning, jullie afkeer, jullie genoegens, jullie wrevels, jullie eenvoudigweg bestaan! Ik wil jullie daarvoor – en voor alles wat ik niet kan noemen – bedanken, plechtig lijkt het wel, maar net zo goed lallend en brallend en razend als een tot de dood veroordeelde stier. Ik hef mijn glas voor jullie, ik proef het schuim, mijn vrienden. En inmiddels verblijf ik.
Foto: Martin Pulaski
HOOCHIEKOOCHIE 
Das met plezier! Kom hier echt graag, ge weet nogal veel van dingen en tijden waar ik over leren wil, schrijft goed en kweetni ja.. Herkenning? Super 🙂 Pam is in ieder geval fan!
LikeLike