Binnen afzienbare tijd zal Wanda Goronski hier in haar eigen woorden haar levensverhaal vertellen. Haar motto is: “there’s nothing to fear but fear itself”, een uitspraak die ze voor het eerst hoorde uit de (gefilmde) mond van Dennis Hopper in Der Amerikanische Freund (gisteren nog maar eens uitgezonden op Arte) van Wim Wenders, die ik een paar dagen geleden zag passeren in een Berlijnse straat. De uitspraak is niet van Dennis Hopper en ook niet van Wim Wenders maar van de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt. Ik weet niet of Wanda dat weet en het is overigens een weinig origineel motto. Maar zoals je zal lezen is Wandag Goronski wel een bijzondere vrouw. Een heel mooie vrouw, met van die sensuele lippen.
HOOCHIEKOOCHIE 
Tot eind juli 2009 is de echte Wanda Goronski nooit komen opdagen. Niet om lekker Pools bier te drinken, of vodka, en nog minder om haar levensverhaal te vertellen. Inmiddels heeft de schrijver van deze kronieken al wat glimpen van haar opgevangen. Hij denkt dat ze spoedig meer over haar leven en werken zal vertellen. Inmiddels is het onderscheid tussen arbeidersklasse en tweede en eerste klasse weggevallen. Iedereen zit zonder geld. En heeft om die reden weinig klasse. Zo zitten we met z’n allen in het zelfde schuitje. Martin Pulaski en Wanda Goronski ontsnappen daar niet aan. Of toch? Het spannende vervolg op dit scherm!
LikeLike
Kijk, Martin,
het is makkelijk een compliment geven als je dat meent. (cfr. uw reactie).
Een bevrijding zelfs voor mij, omdat ik er, weet niet waarom,
zo’n behoefte aan heb.
Daarom zal je zelden ergens een (lovend) commentaar lezen van mij.
Ik ken het clubgevoel ook wel, jij schrijft iets complimenteus en dan doe ik mijn duit wel in jouw zakje.
Reciprociteit gestoeld op wederzijds belang. Niks mis mee, maar niet mijn ding.
Wat mij reeds van in den beginne, (aards paradijs) intrigeerde in u
was het talent (patent?) dat u blijkbaar had (heeft?) om u te omringen
met mooie vrouwen.
Geld erotiseert, macht ook, … maar uzelf, Martin,
over welke hefboom (synoniem van domme kracht) beschikt u
om deze Eva’s als rijpe appelen in uw schoot te laten vallen?
Ben ik te indiscreet, ach, wijt het aan mijn esthetisch gevoel
eerder dan aan mijn ongekuiste nieuwsgierigheid …
mvg
LikeLike
Uvi, ik heb dat ook zelden gedaan, misschien nooit – iemand gecomplimenteerd om zelf complimenten te krijgen, of het omgekeerde, als dankbetuiging. Wellicht weet je dat. En ik doe het ook zelden in andere gevallen, omdat ik er de tijd niet meer voor heb. Tempus fugit. Er is zoveel. Wat niet betekent dat jouw en andere teksten minderwaardig zijn of iets dergelijks. Helemaal niet. Maar gedichten (en niet alleen gedichten) hebben tijd nodig, vooral als ze grotendeels los staan van de tijd.
Je idee dat ik mij omring met mooie vrouwen begrijp ik niet goed. Ik heb inderdaag weinig geld en macht al helemaal niet. Als er al vrouwen zijn die me graag zien is het zeker niet om die redenen. Maar ik denk dat je een verkeerd idee hebt van mijn ‘harem’. Op dit ogenblik is er een vrouw in mijn leven van wie ik hou, met hart en ziel, en zo zal het blijven. Of ze een rijpe appel is weet ik niet. (Een zure appel is ze zeker niet. Ik zou haar eerder vergelijken met een lekkere blonde trappist van Westmalle.)
Je bent niet indiscreet. Misschien geven mijn teksten soms een verkeerde indruk. Maar je moet verzinsels toch niet altijd geloven? Gedichten wel, natuurlijk. Je hebt een verfijnd esthetisch gevoel, Uvi.
LikeLike
“Je idee dat ik mij omring met mooie vrouwen begrijp ik niet goed.”
Ach, misschien las ik wel m’n eigen verlangen …
“Op dit ogenblik
is er een vrouw in mijn leven van wie ik hou, met hart en ziel,
en zo zal het blijven. ”
En toch, Martin,
kleeft er tijdelijkheid aan je woorden.
En, remember, eeuwig duurt
dikwijls maar heel even …
Edoch, ik duim voor jouw eeuwigheid.
mvg
LikeLike
Uvi, ik weet dat de eeuwigheid niet erg lang duurt. Maar wat mijn liefde betreft zo lang (of kort) ik leef. En sommige ogenblikken die we delen duren eeuwigheden. Kostbare illusies.
LikeLike
“Het is iets wat we hebben geleerd: dat er voor de liefde regels bestaan, een orde waaraan ze zich dient te houden, wil ze niet een andere kleur aannemen en in gevoelens omslaan die het tegenovergestelde zijn.”
Pascal Mercier, De pianostemmer, 444
LikeLike
Wel, Martin,
ongelooflijk… reeds twee jaar geleden.
Maar, iedere tekst moet gelezen worden in zijn context.
En ging het hier niet over de ‘liefde van broer en zus’?
Als ik me goed herinner …
LikeLike
Uvi, ja, inderdaad, in die context. Maar de pianostemmer gaat niet alleen over de liefde van broer en zus (tweeling, incest), maar ook over de liefde van de kinderen voor de vader (niet de natuurlijke vader) en de moeder (een morfinomane) – en vice versa.
Het citaat komt wel uit de roman, maar heeft denk ik nog meer betekenis los van die context, als filosofische uitspraak over de liefde in het algemeen. Het is een uitspraak die ingaat tegen mijn idee van amour fou (een idee van andré breton en jacques rivette) en daarom mij genegen.
De tekst over Wandag Goronski is fictie, een vervalsing zelfs – literatuur dus. En dan nog literatuur over films. Vandaag vond ik dat Pascal Mercier goed paste bij deze fictie. Ook al omdat ik druk bezig was met herstructureren. Wanda Goronski is een personage in de film Wanda van Barbara Loden.
LikeLike
Het citaat
komt wel uit de roman, maar heeft denk ik nog meer betekenis los van die context, als filosofische uitspraak over de liefde in het algemeen.
…
Sjonge, moet ik nu weeral de uitzondering zijn die de regel bevestigt.
Ik ben nog steeds niet aan ‘the end of the affair’.
Maar I confess … ik kan akkoord gaan.
Liefde in tijden van verwarring, heeft regels nodig.
LikeLike