Morgen heel vroeg vertrekken we naar Berlijn. Ik ben een hele week weg en zal waarschijnlijk niets op mijn weblog plaatsen. Waarschijnlijk zal ik helemaal niets schrijven. Ik ben een zwakke mens en beschik maar over een kleine voorraad energie, die ik zuinig moet gebruiken. Wat ik zal doen is wat ik altijd doe: door de straten slenteren, mij door de stad en haar inwoners laten overweldigen, musea bezoeken, kunstwerken in mij opnemen, mij laten inspireren, luisteren naar de Duitse taal, met dat mooie Berlijnse accent, dat me zeker zal doen terugdenken aan Franz Biberkopf, op terrassen zitten in het voormalige Oost-Berlijn, waar het gonst van het nieuwe leven, van jonge mensen die lang droomden van een project en dat nu verwezenlijken. Ik zal tijdschriften en boeken en folders lezen. In boekwinkels in boeken bladeren en ze weer terugleggen of als ze een heel lekkere geur hebben ze kopen; in muziekwinkels, zoals ik die zaken noem, mij overgeven aan mijn obsessie voor cd’s. Ik zal oog in oog staan met de verschrikkelijke geschiedenis van de vorige eeuw, op elke plaats waar ik kom; elke plaatsnaam die ik lees zal er mij aan herinneren; in de schaduw van elk gebouw zal ik de kilte ervan even voelen. Ik zal veel tijd doorbrengen in een mooie hotelkamer met een parketvloer en een zacht bed. Ik zal genieten van het heerlijke ontbijtbuffet en het éne kopje koffie dat ik nog mag drinken, ’s morgens. Ik zal lang gemiste gesprekken hebben met mijn levensgezellin. Na zeven dagen zal ik terugkeren en zal ik mij mijn nachtmerries en dagdromen proberen te herinneren en, na een paar dagen rust hier thuis, zal ik die dan neerschrijven en, indien ze interessant zijn, zal ik ze, samen met een aantal indrukken en mogelijk ook wat woedeaanvallen en ergernissen, hier onder de aandacht brengen. Tot ziens en geniet van elk ogenblik.
Foto: Berlijn 1998, Martin Pulaski
HOOCHIEKOOCHIE 