De messias is terug en zijn naam is Mozart. Een begaafde jongen. Iedereen houdt van hem. Helaas vooral de Pralineschijters. In de woestijnen is nog plaats voor je genieën die nu leven. Laat ze omkomen van de dorst !
De messias is terug maar het vlees valt van de botten. Ezechiël heeft zich vergist. Don’t need no ticket, you just thank the Lord. Of zullen we plaatsnemen in de rode sofa en Georges Bataille herlezen? Over hoe er gepist moet worden onder de blauwe hemel. Gekotst op de rug van de dwergbaron. Mozartpralines. Voor jou mijn lief. Dat de violen weer bomen worden en de stemmen weer wind. Een leeg universum, dan ben ik gelukkig.
Bloemardinne wist niet wat ze vertelde. En Zuster Bertken dan? Zuster Bertken evenmin. Onwetenden vinden de juiste woorden. Ver weg van zeep en haartransplantaties. Zelf ging ik naar Zwitserland om de wereld te veranderen. Ik kwam terug met twee gevlamde steentjes. En een danseresje. In een doosje. Een muziekdoosje. In de vorm van een chalet.
Alles was tot zijn juiste proporties teruggebracht. Van de wereld had ik mijn wereldje gemaakt. Ik huwde het zwarte danseresje in Jeruzalem en noemde haar Bloemardinne.
We leefden nog lang en gelukkig in onze chalet beschermd door tragische lawines. Schuberts romantisch gemurmel overstemde het gehinnik van brandende paarden. Onze nachten waren onderwaterdonker en vol Mantovani.
HOOCHIEKOOCHIE 
Enige schroom inzake de vergelijking van een zeer kostbare exclusiviteit en de wonderen van uw eigenste darmflora is u blijkbaar vreemd. Maar goed, beroepsfierheid is niet mijn deel. Ik wil maar zeggen: Mozartkogelen zijn het begrip alsook de verschijning praline hoogst onwaardig. Hoor Il Commendatore nogmaals en laat u meeslepen ad inferno: ‘Pentiti, cangia vita: è l’ultimo momento!’
LikeLike
De mozartkogels zijn inderdaad het doelwit van mijn dansende held, een zekere Archie Rambow.
LikeLike