Zo ben ik nu in het stadium van mijn leven gekomen dat er alleen nog wanhoop en eenzaamheid overblijven. Slechte mensen om mij heen. Niemand die je kunt vertrouwen en niemand die na gevaar en in tijden van groot verdriet troost biedt. Zoals de politie-inspecteur vanmorgen tegen me zei: velen doen aan schuldig verzuim, een strafbaar feit, waar niemand voor wordt gestraft. Velen doen het? Iedereen. Vriendschap en liefde bestaan niet. Je bent alleen op de wereld, niet meer en niet beter of slechter dan een insect of een bacterie. De mensen zijn elkaars antibiotica. Niemand heeft goede intenties. Religies zijn er al evenmin om troost te bieden, religies bestaan om mensen een reden te geven om elkaar af te maken. Maar de grootste beweegreden daarvoor is geld, niets dus. Want wat is geld? Wat is geld, vraag ik je. De troost van de filosofie dan? Laat me niet lachen of huilen… Kijk wat er met Nietzsche is gebeurd in Turijn. Hij zocht troost bij een paard (of wilde hij het dier troost bieden, misschien?) en werd in een dwangbuis gestopt.Ik heb er geen zin meer in. Vrijheid en geluk bestaan niet. Iedereen streeft zijn eigen klein belang na en de anderen zijn niet meer dan middelen om dat doel te bereiken. Een doel dat geen enkele inhoud heeft. Eergisteren had ik het nog over ons subliem bestaan. Wat blies ik hoog van de toren, op mijn verjaardag, onder invloed van schuimwijn en opwindende muziek. Nu zijn zelfs de mineurakkoorden verstomd en is er alleen nog stilte en in die stilte het geraas van mijn pc, een van de vele machines die we hebben uitgevonden om onszelf de nek om te wringen.
Foto: Visélaan 109, Martin Pulaski
HOOCHIEKOOCHIE 
Dagenlang, mijn beste, kunt ge zoeken naar de ander en de identieke gemiste, een zogezegde vriendelijke stem, een valse sirene die u wekt en u van alles op de mouw wil spelden. Tevergeefs. Laat me weten als ge terugkeert uit walhalla. Alle kaartjes schenen uitverkocht.
LikeLike